خودتنظیمی به عنوان میانجی بین ابعاد والدینی غیرحمایتی و پرخاشگری نوجوانان:روش مدل یابی معادله ی ساختاری (sem)

امروزه پرخاشگری نوجوانان به یکی از مهم­ترین مسایل اجتماعی تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه­ی بین ابعاد والدینی غیرحمایتی (طرد، تهدید و سهل­گیری)، خودتنظیمی و پرخاشگری نوجوانان با استفاده از روش مدل­یابی ساختاری است. روش­کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور، 192 دانش­آموز (96 دختر، 96 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند و پرسش­نامه­های فرزندپروری، خودتنظیمی و مقیاس رفتار اجتماعی را تکمیل کردند. برای ارزیابی مدل پیشنهادی از روش مدل­یابی معادلات ساختاری (sem) و بر اساس نرم­افزار amos ویرایش 16 استفاده شد. یافته­ ها: بین پرخاشگری دختران و پسران تفاوت معنی­داری وجود ندارد (05/0p>). هم­چنین نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار است. دو بعد والدینی غیرحمایتی (طرد و سهل­گیری) و خودتنظیمی به عنوان متغیرهای پیش­بین معنی­داری برای پرخاشگری نوجوانان محسوب می­شود. خودتنظیمی نوجوان تا حدی اثرات ابعاد والدینی غیرحمایتی را بر پرخاشگری آنان میانجیگری می­کند. نتیجه­ گیری: نتایج حاصل نشان داد که همسو با مدل مفهومی، ابعاد والدینی غیرحمایتی به طور مستقیم و غیرمستقیم (خودتنظیمی) با پرخاشگری نوجوانان رابطه دارد.